Voor Arie Steeenhuis (75) gaat er praktisch geen dag voorbij zonder zijn voetbalvereniging GEO. De voetbalvereniging uit Garmerwolde staat met grote letters in het brein van Steenhuis gegrift. In jongere jaren was Steenhuis vooral actief op het voetbalveld. Tegenwoordig is Arie met grote regelmaat als nijvere vrijwilliger te vinden op het sportveld van GEO. ,,Ik ga zo lang als het mogelijk is door bij GEO.’’
Walking voetbal
Steenhuis, die in het verleden ook regelmatig als boekhouder aan Amateurgras was verbonden, is op maandag al om negen uur in de kantine van GEO aanwezig om alles voor het zogenaamde walking voetbal voor een aantal oudere voetballers in orde te maken. ,,Dan gaan ze de wei in en ik zorg ondertussen dat de koffie en thee voor de voetballers klaar staat. Ik verveel me dan niet hoor, want in de kantine zijn er altijd wel allerlei werkzaamheden te doen.’’
Coördinator jeugdactiviteiten
De zaterdag is een drukke dag voor Steenhuis. Op die dag functioneert hij als coördinator van de jeugdactiviteiten. Steenhuis wijst de tegenstanders de weg naar de kleedkamers en beantwoordt zo mogelijk alle vragen van de gastploegen. In de pauze krijgen de kinderen ranja en fruit van Steenhuis. ,,Ik moet echter eerst alle netten voor de doelen klaar maken.’’
Grensrechter
Bestuurlijke functies heeft Steenhuis bij GEO nooit bekleed. Wel is hij vele jaren als grensrechter steun en toeverlaat geweest bij het eerste elftal van GEO. ,,Ik ben zelfs een paar jaar teamleider geweest.’’ Steenhuis heeft uiteraard zelf ook gevoetbald. Hij begon bij de B-junioren en stopte op 45-jarige leeftijd als rechtsback van het eerste elftal. ,,Ik heb nooit een wedstrijd overgeslagen. Ik kan er ook helemaal niet tegen dat mensen zomaar wegblijven zonder af te zeggen.’’
Eigen doelpunt
Steenhuis bewaart vele mooie herinneringen aan GEO. Hij maakte in zijn carrière slechts één doelpunt, maar die ging wel in eigen doel. ,,Het was een bewuste eigen goal’’, lacht Steenhuis. ,,We stonden met 10-0 voor. Ik vond dat een beetje sneu voor de tegenstander. Ik dacht ‘Ik doe ze een plezier door in eigen doel te schieten’. Ik kreeg toen van een speler van de tegenstander te horen: ’Jij lelijke egoïst’. Ik vond dat verreweg de leukste opmerking.’’
Echt voetbalgezin
Steenhuis komt oorspronkelijk uit een echt voetbalgezin. Zijn ouders voetbalden beiden en zijn moeder speelde ook handbal bij GEO. Moeder Steenhuis was bovendien heel actief door de kleding van de spelers wekelijks te wassen. ,,Ik moest er voor zorgen dat elke speler er een gulden voor betaalde. Toen al bestond GEO voor mij voor een groot deel in het teken van mijn leven.’’
Steenhuis ging ‘vreemd’
Steenhuis zegt dat hij nadat hij gestopt was in het eerste elftal van GEO eigenlijk een beetje ‘vreemd’ is gegaan. Hij meldde zich namelijk bij Engelbert aan om nog en paar jaar in een lager elftal te kunnen spelen. ,,Ik woonde op dat moment in Engelbert en kon op een lager niveau nog wel een beetje meehuppelen in het derde elftal. Later ben ik teruggekeerd als grensrechter bij GEO.’’
Steenhuis bewaart nog altijd hele mooie herinneringen aan zijn voetballeven bij GEO. Zijn laatste wedstrijd kan hij zich nog heel goed herinneren. ,, Henk de Haan was de scheidsrechter. Henk stapte op een gegeven moment op me af en zei dat ik er beter mee kon stoppen. Vervolgens gaf hij mij de rode kaart. De Haan liep overigens ook met een telraam op het veld om alle doelpunten te kunnen tellen.’’
Steenhuis piekert er niet over om zijn vrijwilligerswerk bij GEO op te geven. Zijn vrouw heeft er totaal geen moeite mee. ,,Sterker nog: ze stimuleert me zelfs om naar het voetbalveld te gaan’’, zegt Steenhuis. ,,Ze gaat ook wel eens mee naar het voetbalveld. Dan neemt ze een boek mee om zich niet te vervelen. Thuis krijgt ze wel eens wat van voetbal op de televisie mee, maar uitgebreid praten we er zeker niet met elkaar over.’’
2 reacties
En dan is in dit leuke verhaal nog niet eens vermeld dat Arie samen met zijn twee broers, Kees en Hans, op zondagochtend voetbalde bij GEO. Daaraan is de term supertrio ontleend.
Mooie aanvulling op het interview Hans