‘Gelukkig heb ik die speler van Real Madrid niet geraakt’
Piet Fransen is voor vooral voor de oudere voetballiefhebbers een begrip. Drommen supporters kwamen in het grijze verleden bij GVAV en later bij FC Groningen speciaal naar het toenmalige stadion Oosterpark om de kunsten en capriolen van hun vedette Piet Fransen te bewonderen.
Piet was niet alleen een fantastische voetballer, maar hij oogste ook bewondering door zijn regelmatiger clowneske optreden. Als Piet zijn rug ging krommen, dan wisten de supporters dat het wel goed zat met de vorm van hun idool. Piet werd zowel binnen als buiten de lijnen een ware volksheld.
In het dagelijkse leven was Piet melkboer in een paar Groninger wijken. ,,In het begin moest ik altijd een praatje met de klanten maken”, herinnert hij zich nog heel goed. ,,Ik moest echter wel oppassen. Iedere klant wilde je een kop koffie aanbieden. Daar ben ik toen maar mee gestopt.”
Na zijn actieve carrière als professioneel voetballer bouwde Piet nog even af bij de amateurs van ACV en Gronitas. Daarna stortte hij zich vooral op zijn andere hobby: duiven. ,,Dat is een ware passie voor mij”, vertelt Piet in geuren en kleuren. ,,Ik heb heel veel met duiven. De laatste jaren is het echter wel minder geworden. Ik merk ook dat ik ouder word. Ik moet er ook een tuin bij onderhouden. Ik heb nog 32 duiven. Ik deed aan wedstrijden mee, maar nu niet meer. Ik kan dat allemaal niet meer aan. Het intensieve onderhouden en schoonmaken lukt mij niet meer. Eerder ging ik twee keer naar mijn duiven aan het Damsterdiep. Nu nog maar één keer per dag.”
Fransen hoopte dat ooit een familielid hem kon opvolgen. Hij en zijn vrouw kregen drie dochters. Daarom richtte hij zijn hoop op het nageslacht. ,,Ik had mijn hoop vooral gevestigd op mijn oomzeggertje Gert Jan van Dijken (zoon van een zus van Piet Fransen). Hij kon redelijk voetballen, maar is uiteindelijk net niet helemaal doorgebroken. Ik heb nu veel vertrouwen in mijn kleinzoon van acht jaar. Hij woont in Duitsland net over de grens. Ik ga wel eens kijken en ze vragen wel eens of ik de jeugd daar wil trainen.”
Fransen kijkt met een voldaan gevoel op zijn rijke voetbalcarrière terug. Hij zegt veel vrienden uit de voetballerij overgehouden te hebben. ,,Ik had bij GVAV en Feyenoord veel vrienden. Mijn allergrootste vriend was Tonny van Leeuwen (legendarisch doelman van GVAV). Bij Feyenoord had ik veel contact met Frans Bouwmeester en Coen Moulijn. Feyenoord is toch ook een beetje mijn club geworden. Ik kom sinds een paar jaar niet meer bij Feyenoord. We hadden altijd jaarlijks een reünie. De laatste jaren wordt het me te zwaar om erheen te gaan.”
In de twee succesvolle jaren bij Feyenoord beleefde Fransen een heel merkwaardig incident in de Europacup wedstrijd tegen het toen al heel grote Real Madrid. De heetgebakerde Spanjaarden konden het dreigende verlies niet verkroppen en begonnen aan een ordinaire schoppartij. De ongrijpbare Coen Moulijn werd het slachtoffer. Na een vreselijke aanslag stormde de linksbuiten woedend op zijn ‘slager’ ‘af. Moulijn kreeg meteen hulp van diverse ploeggenoten. ,,Ik stond er niet als eerste”, weet Fransen nog heel goed. ,,Dat was Piet Kruiver. Die schopte die speler helemaal ondersteboven. Wij stonden in de rij om hem ook een schop te geven. Gelukkig heb ik hem niet geraakt.”
