Leeuwarder Zwaluwen is een alom gewaardeerde zaterdagclub uit de Friese hoofdstad. De club speelt momenteel een bescheiden rol in de eerste klasse F. In de eindjaren ’70 maakte Jappie Tiersma als jonge spits furore bij de succesvolle club uit de Friese hoofdstad. Tiersma, inmiddels de 60 gepasseerd, ‘emigreerde’ echter vanwege zijn werkzaamheden bij Dennenoord in het Drentse Zuidlaren naar het naburige Annen.
Leeuwarder Zwaluwen op de voet gevolgd
Het voetballen bij Leeuwarder Zwaluwen is weliswaar voorbij, maar Tiersma houdt nog steeds alles van Leeuwarder Zwaluwen nauwlettend in de gaten. Hij kijkt in de maandagkrant eerst hoe zijn oude ‘cluppie‘ heeft gespeeld. Bij zijn huidige vereniging Annen was hij speler en trainer. Momenteel bekleedt hij er een bestuursfunctie. Maar Leeuwarder Zwaluwen blijft echter hoe dan ook diep in zijn hart gegrift.
Herinneringen aan jeugdjaren bij Leeuwarder Zwaluwen
Het was een totaal andere tijd. Als jongetje van zeven jaar kwam ik logischer wijze bij Leeuwarder Zwaluwen terecht. Mijn ouders waren gelovig en bij Leeuwarder Zwaluwen kon je alleen lid worden als je van christelijke huize was. In Leeuwarden werd in die tijd meer op zondag gevoetbald. De kranten kozen in die tijd ook duidelijk voor of zondag- of zaterdagvoetbal. Het Friesch Dagblad weigerde bijvoorbeeld ook maar één letter te schrijven over het zondagvoetbal. In die periode timmerden Leeuwarder Zwaluwen en Blauw Wit ’34 in het zaterdagvoetbal aan de weg. Ik kan me herinneren dat Blauw Wit ’34 de sterkste was. Met de jeugd van Leeuwarder Zwaluwen speelden we wel op een behoorlijk niveau. We moesten soms verre reizen maken. Ik speelde eerst op het middenveld, maar ben later vanwege mijn snelheid in de spits beland. Ik was vooral een loper, maar kon ook goed volhouden.’’
Basisplaats onder Leo Tadema
Jazeker. In mijn eerste jaar bij de senioren begon ik in het tweede elftal. Op een gegeven moment waren de resultaten van het eerste elftal onder de maat. Ze kwamen toen bij mij terecht. Ik maakte tijdens mijn debuut meteen twee doelpunten. De kranten stonden er ‘s maandags vol van. Ik was toen verzekerd van een basisplaats. Het waren twee prachtige jaren. Ik herinner me onze leider Leo Tadema bijvoorbeeld nog heel goed. Hij regeerde met harde hand. Bij uitwedstrijden moest hij voorop rijden en wij moesten erachter rijden. Tadema was een heel voorzichtige chauffeur. Na afloop kozen diverse jongens voor een sluiproute om eerder terug te zijn in de kantine. Dan bulderde Tadema altijd: ‘Samen uit en samen thuis’. Door mijn nieuwe werkkring bij Dennenoord in Zuidlaren moest ik verhuizen naar Annen. Ik maakte het seizoen bij Leeuwarder Zwaluwen nog wel af, maar daarna rekende de plaatselijke voetbalclub Annen op mijn diensten.’’
Van Leeuwarden naar Annen
,,Ik voelde het als een soort emigratie. Werken in Zuidlaren en wonen in Annen vond ik meteen plezierig. Maar omdat ik een huisje in Annen via de club kreeg, werd ik ook geacht om bij ze te voetballen. Ik ging samenwonen en op zondag dus voetballen. Vooral mijn vader was daar niet blij mee. Ik weet nog goed dat we in Leeuwarden op een zondag tegen FVC moesten spelen. Mijn vader had veel moeite om aan de zijlijn te staan. Ikzelf was inmiddels veel minder principieel. Het christelijke geloof was me met de paplepel ingegoten en ik had zelfs vrienden die theologie studeerden. In Annen kwam ik in een totaal andere wereld terecht.’’
Leeuwarder Zwaluwen op de voet gevolgd
In de eerste jaren na mijn verhuizing naar Annen kwam ik met regelmaat in Leeuwarden voor familiebezoek. Daar ging ik ook vaak kijken bij Leeuwarder Zwaluwen. Mijn ouders zijn inmiddels overleden zodat ik er bijna niet meer kom. Ik heb ook nooit overwogen om definitief terug te keren. Annen is een prima woonplaats voor mij en ben daar samen met mijn vrouw en kinderen helemaal gesetteld. Zie mij maar als echte Drent met Friese roots. Ik lees echter alles van Leeuwarder Zwaluwen. Leeuwarder Zwaluwen zit namelijk nog steeds diep in m
Eén reactie
Nog een kampioenswedstrijd tegen gespeeld, was de laatste wedstrijd van het seizoen 83 of 84. Wij moesten winnen om kampioen te worden Bij rust stond het 1-0 direct na rust schoorde Jappie de 1-1 via de binnenkant van de paal. Wij kregen daarna legio kansen, maar de bal wilde er niet in. Toen kregen we een pengel er waren dat seizoen al diverse pengels door ons gemist, ik werd de aangewezen man om de pengel te nemen had altijd een vaste hoek, maar ik liet me verleiden door J W Houwing om de andere hoek te kiezen, omdat hij mijn favoriete hoek groter maakte zodat ik hem daar zou plaatsen, hij pakte mijn zwak in geschoten bal, maar het kwam toch nog goed voor ons door een doelpunt vlak voor tijd.