Sinds een paar jaar speelt Lucien Kloetstra (35) onder leiding van zijn vader Jan Kloetstra (60) een belangrijke rol bij zondag tweedeklasser Hoogezand. Trainer Jan Kloetstra ziet zijn zoonals een verlengstuk
van zichzelf. “Ik zie louter voordelen. Hij kan zijn ervaring overbrengen op de jonge spelers. Daar is volgens mij niks mis mee. Er worden ook nooit vervelende opmerkingen over gemaakt.” Lucien beaamt de visie van zijn vader, maar zegt dat het in het verleden ook wel eens anders is geweest. “Mijn vader was in mijn jeugd ook trainer van me bij Veendam. Toen botsten we wel eens. Ik ben nu wijzer geworden. Bij Hoogezand word ik er zelfs door gemotiveerd. Onbewust coach ik vaak mee.”
Hoogezand speelt dit seizoen tot nu toe niet echt een toonaangevende rol in de tweede klasse J van het zondagvoetbal. Lucien weet wel waar het aan schort. De robuuste verdediger heeft onder andere kritiek op de mentaliteit van de huidige generatie voetballers. “We spelen bovendien te wisselvallig en er wordt te weinig gescoord. Ik constateer ook dat de discipline is afgenomen bij veel hedendaagse voetballers. Men laat te snel de kop hangen.”
Lucien denkt na dit jaar te stoppen, maar vader Jan gaat als het aan hem ligt gewoon door als trainer. “Ik ga door zolang ik er plezier in heb. Ik zie Hoogezand ook niet als mijn eindstation”, zegt Jan. “Ik denk ook niet dat ik als trainer ben veranderd.”
Lucien: “Het kan zijn dat dit mijn laatste seizoen wordt. Ik heb een dochter en drukke werkzaamheden. Ik moet ook eens aan het sociale leven denken. Ik moet echter alles nog afwegen.”
Vader Jan had grote successen bij diverse clubs. Als voetballer beleefde hij vele avonturen en hij maakte diverse grappige gebeurtenissen mee. “In mijn periode als actief voetballer namen we onze trainer Henk Poelstra eens te grazen. Na de training hebben we zijn auto van de grond gezet. Hij had het niet in de gaten, maar al snel merkte hij dat hij geen kant op kon. Ik was altijd wel voor een geintje in. Gelukkig heb ik dit allemaal mede dankzij mijn vrouw mogen meemaken. Zij was altijd een topsupporter voor ons. Anders had ik het wel kunnen schudden.”
Lucien zegt zijn mooiste jaren bij zaterdag hoofdklasser Scheveningen beleefd te hebben. “Als klein jongetje zag ik eens een tv-uitzending met de zoon van Willem van Hanegem die bij Scheveningen voetbalde. Ik wou dat toen ooit ook doen. Ik ben op een gegeven moment naar Den Haag verhuisd. Eerst speelde ik bij Capelle, maar later kwam ik bij Scheveningen terecht. Ik heb er twee jaar gevoetbald tegen onder andere IJsselmeervogels en Spakenburg. Het voetbal leefde er enorm. Het waren de twee mooiste jaren uit mijn carrière.”
Lucien zegt als voetballer de laatste jaren veranderd te zijn. Respect voor de tegenstander speelt nu een belangrijke rol. “Ik ging er in het verleden vaak onbesuisd in. Ik was altijd een emotionele voetballer. Ik wilde koste wat het kost winnen. Daar denk ik nu anders over. Het plezier in het voetballen met respect voor de tegenstander vind ik nu belangrijker.”
